Ik moest opeens weer denken aan mijn verblijf in Arizona, zomer 2009 (zie de entries uit die tijd). Ik heb toen uitgebreid kennis gemaakt met het prairielandschap, en geloof me, een zonsondergang op de prairie is bijna het mooiste wat er is.
zachtjes zakt de zon
tussen cactusarmen
prairiegras en een grijze
verlaten rotspartij
als dit toch altijd duren kon,
die stralen die mij verwarmen
op al mijn prariereizen
dit gaat nooit voorbij
rood en robuust gaat dan
de zon in glorie onder
mijn kampplaats is klaar
voor mij, voor de lange nacht
ik gooi nog een eitje in de pan
en kijk naar way down yonder
word nog een ratelslang gewaar
nu: slapen onder sterrenpracht
Countryman Ray
Geen opmerkingen:
Een reactie posten