When the snow's a-meltin'

Voordat ik aan het gedicht van vandaag toekom, eerst nog wat over de Country Christmas Fair, waarover een lezer me een berichtje stuurde. Het leek me wel wat om daar te performen met mijn countrypoëzie, omdat ik in Nederland de enige echte countrydichter ben. Inmiddels heb ik een reactie van de directeur van de Fair: hij ziet er niets in, of het zou tussen de muziek door moeten. Maar daar pas ik voor: dan ben ik een opvulnummertje en wordt er niet serieus met de countrypoëzie omgegaan. Jammer maar helaas: ik laat me niet als behang behandelen. Daarvoor is de prairie me te lief.

Dan nu over het gedicht van vandaag. Dit weekend las ik een boek over de Chianoek-indianen. Boeiende materie, vooral omdat zij vaak in hogergelegen delen van Amerika woonden: daar waar het veel sneeuwde. In één van de verhalen gaat het over de vreugde die gepaard ging met het smelten van de sneeuw. De oorzaak van de vreugde lees je in het gedicht:


Kijk, daar ligt de tomahawk
die Grote Vlinder al tijden kwijt was
ginder ligt een schraper voor berenvellen
en daar een tooi in een waterplas

Zo vinden wij van alles
wat we dachten kwijt te zijn
voor een slordige Chianoek is dooi
een verloren-voorwerpenfestijn


Countryman Ray