Vandaag een gedicht over de huisvrouwen op de prairie, speciaal over een hele bijzondere, schrijvende huisvrouw. Recent herlas ik nl. weer het boek Life in Prairieland van Eliza W. Farnham, waarin ze haar verblijf in het dorp Peoria, Illinois, beschreef. Ze woonde daar tussen 1835 en 1840, een overgangstijd tussen de eerste kolonisatie en de definitieve vestiging van velen op de prairie. Aan deze moedige kolonistenvrouw is het volgende sonnet gewijd.
Dromend van de toekomst
ooit kwam je hier aarzelend wonen
niet wetend wat je zou wachten
dit dorp zou je haar grillen tonen
en de mannen hun gedachten
reeds het eerste jaar was als een proef
gezien het weer, de eenzaamheid
laat staan menige kolonist-boef
als die jouw koe stal, of je geit
steeds echter hield je bovenal moed
fanatiek ging je door, en zie:
er kwam succes, er kwam ook nieuw bloed
Chris, Lana, toen Bill op je knie
ik heb bewondering voor je kracht
tussen zwaar werk en prairie's pracht
Countryman Ray
Prachtig, Ray!
BeantwoordenVerwijderenDag Gerda, dank voor je reactie. Fijn dat het feminiene wilde westen je zo aanspreekt! Ik zal vaker gedichten over belangrijke Western-vrouwen plaatsen, dat beloof ik. Er waren er heel wat!
BeantwoordenVerwijderen