Boots

Ik ben er! Ik zit dus in Arizona, in een groot hotel met de prairie op een mijl of vijf afstand. Gisteravond laat kwam ik hier aan. Straks ga ik een auto huren om alvast wat rond te kijken. Uiteraard zal ik daarvan verslag doen, maar mogelijk heb ik niet steeds de kans online te zijn. Als ik zo rond kijk valt een ding alvast enorm op: iedereen draagt laarzen! Ze zijn onmisbaar op de prairie. Je ziet ze hier overal, meestal in de kleur bruin. Ook in Nederland zijn ze populair, hoewel het naar mijn mening een beetje als een vlag op een modderschuit staat wanneer je ze draagt en verder niet het westernleven leidt. Maar ze zijn comfortabel, beschermen je benen en voeten en gaan eindeloos lang mee. Daarover gaat dit gedicht.


bruin, gemaakt van leer
nooit typisch modieus maar wel
passend tijdloos
stevig schoeisel, onmisbaar op de
prairie:
de westernlaars

hij kan smerig zijn,
gescheurd
versleten of haast
doormidden
maar hij laat je nooit
in de steek

iedereen draagt hem
met of zonder sporen
zo stapt men door de
stoffige straten
tevreden met het beste schoeisel
dat er bestaat


Countryman Ray