Vandaag een ode aan een groep prairiebewoners die je gauw zou vergeten: de uitbaters van de talloze saloons. Elke dorp had er tenminste eentje, en soms wel drie of vier. Niet zelden kon je er niet alleen terecht voor een glas bier, maar ook voor een genoeglijk uurtje met een dame die het met de zeden niet zo nauw nam. De uitbaters hadden het vaak zwaar te verduren, regelmatig ging het meubilair aan puin bij een vuistgevecht. Ook werden ze weleens afgeperst door bendes bandieten. Daarom een ode aan deze mannen en vrouwen met een zwaar beroep.
je bier was niet altijd even vers
maar het was altoos aanwezig
je zaak was niet zo vaak schoon
maar elke dag open voor publiek
je stoelen vlogen soms door de lucht
maar je zette ze steeds weer rechtop
je meisjes vroegen soms wat teveel
maar gingen immer mee naar boven
je was de wanhoop wel eens nabij
maar zette door met hernieuwde moed
je schort stond vaak stijf van het vuil
maar je was er altijd voor je klanten
daarom ben je een held, onmisbaar
op de prairie, want geen dorstige keel
klopte bij jouw saloon vergeefs aan
symbool van ontspanning en vrijheid
Countryman Ray
woensdag 7 april 2010
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten