The Golden Duck

Op culinair gebied, dat moet ik eerlijk zeggen, was er op de prairie niet zo veel te beleven. Als ontbijt had men zwarte koffie en dikke plakken stevig brood zonder beleg. Als lunch een stuk worst met een pot bier. Als avondeten meestal steak, aardappelpuree en bonen, met eventueel een dubbele whisky er naast. Aan toetjes deden ze niet. Overdag, als tussendoortje, was er hooguit een kruik bronwater beschikbaar. Twee verwijfde cowboys, Dutronc en Leclerc (van oorsprong waren het Fransosen, en dat verklaart een hoop, want normaal gesproken zijn cowboys absoluut niet verwijfd), wilden daar verandering in brengen en openden in de buurt van Stackville City een verfijnd restaurant. Ze noemden het Le Canard d'Or, dat betekent De Gouden Eend. Aangezien de meeste prairiebewoners geen Frans wensten te begrijpen kwam er niemand eten, dus veranderden de boys de naam al snel in The Golden Duck. Het bleef echter erg stil in het restaurant. Dit sonnet geeft aan waarom.


gestreken damasten tafelkleden
maar de cowboys willen eerlijk hout
liflafjes, op kleine maat gesneden
op een heel groot bord, dus fout

een wijnkaart zonder eerlijk bier
traag bezorgde groente met sausjes ernaast
maar de cowboy wil veel dood dier
en heeft doorgaans wat meer haast

als het ook nog eens duur is, zoals bleek,
dan heb je op de prairie niets te zoeken;
zonder eerlijk voedsel van eigen kweek
maar met vage import uit verre hoeken
gingen Dutronc en Leclerc ten onder
en de prairie? die kan nog steeds zonder


Countryman Ray