Culinair gezien is het wilde westen allesbehalve wild. De toenmalige keuken was erg ontwikkeld en er werd erg lekker gekookt en gegeten. In een kookboek uit die tijd 'Beans Bannock and Butter' van Jay Habbetz valt te lezen dat naast een voedzame maaltijd de westertypes ook graag culinaire uitstapjes maakten naar Mexicaans eten en Alaskaans voedsel. In het gedicht dat ik daarover schreef, vind je zeer bijzondere en typische ingrediënten.
Knolgewassen gestampt
kapucijners wellen
in cognac dat weliswaar verdampt
maar smaak blijft geven
met een teentje knoflook dat even
smoort zolang we doppers pellen
Het vlees gebraden, gelegd in uien
gegaard op roosters
en ingewreven met speceruien*
tomatenchutney met roosmarijn
beetje peper in de wijnazijn
en met karwijzaad wordt het verrassend oosters
Dit hussel je vervolgens door elkaar
en zoals ze op de prairie zeggen
als ze dit op hun bord zien leggen:
smakelijk eten maar!
* speceruien is het ouderwetse woord voor specerijen. Vanwege de verwarring met het gelijkklinkende uienras (de spacerui) is het in 1971 veranderd in specerijen.
Countryman Ray
Geen opmerkingen:
Een reactie posten