Een lezeres vroeg mij waarom ik zoveel over mannen op de prairie schrijf, en zo weinig over vrouwen. Dat komt omdat er meer interessante mannen dan interessante vrouwen woonden. Toch zal ik nu een boeiende vrouw voorstellen. Ze heette Helen "Chook-a-chook" Wilkins, en ze was de eerste vrouwelijke treinmachinist in het Wilde Westen. Van jongs af aan wilde ze dit vak al uitoefenen, en natuurlijk was haar omgeving er op tegen. Een vrouw op de bok, dat kon toch helemaal niet? Toch zette ze door, ze volgde een opleiding en reed daarna een tijdje op de West-Central United Consolidated & Pacific California Union Railways. Toch kwam er al snel een eind aan haar carriere. Ze reed namelijk met een rangeerlocomotief heel hard over een verkeerd staande wissel, zo pardoes een ravijn in. Ze werd nooit terug gevonden. Hoe dat kwam lees je hieronder.
wat krijgen we nou
een vrouw op de trein
dat kan echt niet
zo mag het niet zijn
zij past niet bij ons
zij gebruikt geen drank
zij kauwt geen tabak
zij verspreidt geen stank
dus moet ze hier weg
laten we gaan saboteren
al wat haar dierbaar is
en haar zo gaan weren
een stoomleiding hier
een noodrem daar
zo brengen wij rust
en tevens haar in gevaar
Countryman Ray
Ik vat het dan maar positief op dat je een gedicht hebt geschreven over een vrouw in het Wilde Westen. Het is misschien toch een minder feminiene tijd dan ik dacht. In ieder geval bedankt voor dat inzicht! Groetjes, Gerda
BeantwoordenVerwijderenDag Gerda, het Wilde Westen was inderdaad een macho-maatschappij. Toch droegen ook vrouwen hun steentje bij hoor. Ze kenden alleen wel hun plaats. Dat is nu wel anders!
BeantwoordenVerwijderenCountryman Ray