Dit gedicht schreef ik vorig jaar zomer, toen het kwik boven de dertig graden uitkwam en ik op de Drentse hei aan het zoeken was naar tumbleweed voor in mijn themakamer. Uitiendelijk had ik een zak vol gevonden en zag ik aan de rand van het bos een klein huisje. Ik stelde me voor dat het een cel was waar een eenzame cowboy de tijd verdreef met mijmeren over zijn geliefde, de dochter van de sheriff, en de vrijheid. Het gedicht heeft veel emotie, maar het was dan ook behoorlijk warm en droog die dag.
In de muur staan de dagen gekrast
de tralies snijden in mijn vlees
als ik probeer te ontsnappen
daglicht is even spaarzaam
als de liefde van de dochter van de sheriff
van wie ik de sleutel zoek
De cel is mijn thuis
met kieren en muizen
met een raam en een deur
maar geen sleutel
naar de liefde van de dochter van de sheriff
Lieve Trudelieze
Als je dit leest
kom me dan opzoeken in de bak
ik hou het niet meer uit
ik wil de prairie zien, desnoods alleen
Trudelieze waar is toch jouw sleutel?
Waar Trudelieze?
Countryman Ray
vrijdag 15 mei 2009
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten