Dragging me away

Countryliefhebbers, ik ben weer terug uit Arizona. Het was in één woord een geweldige ervaring! Mijn countrylongen hebben het echte wersternleven met volle teugen opgezogen. Ik moet eerlijk bekenen dat het wel weer even wennen was toen ik terugkwam in Nederland. Het weer, de drukte, alles was zo anders. Ik heb enorm veel geschreven, want de indrukken waren overweldigend. De komende weken zal ik steeds iets vertellen over mijn reis en mijn belevenissen. Bijvoorbeeld over mijn lonely travel van twee weken per paard, mijn ontmoetingen met echte Indianen, de omgang met de natuur en de elementen en wat al niet meer. Ik ben er emotioneel rijker van geworden en had de ervaringen met geen mogelijkheid willen missen. Ik ben zeer blij dat ik dit met jullie kan delen, zoals het volgende gedicht over mijn tijd met het paard.

Na een dagje rijden op je paard ben je, ondanks de geringe inspanning, toch erg moe. De overweldigende indrukken zijn energieverslinders en dus kan het gebeuren dat je 's avonds bij een kleine kreek zit met een glas whiskey, overmand door vervoering en emoties. Gelukkig heb ik mijn kleine opschrijfboekje naast me liggen en dit gedicht heb ik tijdens zo'n emotievolle avond geschreven.


De vier benen onder je brengen
je gedachten
op gang en de maat
van de stappen zijn de tellen
verwijderd van de werkelijkheid

de terugkeer met de zon
het dalende oog op de gele huid
van stof en zand
van de einder en het kijken

het grote het weidse
en het ontelbare van het witsel
in het donker bovenhoofdse
het paard zo zwart
als de randen van die sterren


Coutryman Ray