Dusty roads

Stoffige wegen had je overal op de prairie. Ze waren de levensader van het transport. De dorpen en steden werden zo met elkaar verbonden, tot de spoorweg die functie geleidelijk overnam.


hoeveel paardenhoeven
hebben hier getrappeld
en hoeveel reizigers
hebben hier gesappeld

op deze eindeloze lange
stoffige weg vol avontuur
reizend van dorp naar dorp
zwoegend, uur na uur

als een fijnmazig netwerk
lig je hier over het land:
je bent de weg van alle tijd
maar vooral van zand, zand, zand


Countryman Ray

Topple the tree with a beard

Soms zit je in een westernboek te lezen, zoals ik regelmatig doe, en dan stuit je op iets waar je nog niet eerder van gehoord hebt. Zoals het toppelen van een boom. Je zou zeggen dat het omhakken betekent, maar waarom heb je er dan een baard bij nodig? Ik heb overal gezocht maar kon het nergens vinden. Het gedicht waarin melding wordt gemaakt van toppelen zet ik hieronder. Misschien weet een van jullie wat ik me erbij moet voorstellen en belangrijker nog: waar ik er meer over kan lezen en waarom die baard er zonodig bij moet.


De boom was hoog
de schaduw lang
dus we pakken een zaag
en gaan aan de gang

de boom wordt getoppeld
met wortel en al
eerst een geruis
en daarna de val

de boom op zijn zij
de lucht in geklaard
het toppelen vergt
een zaag en een baard


Countryman Ray

The origins of hiphop

Zoals ik enige tijd geleden aankondigde zou ik nog iets vertellen over hiphop op de prairie. Niet veel mensen weten dat de term hiphop van de indianen komt. De ceremonie van het opbouwen van een tipi werd namelijk hip genoemd, en het afbreken hop. Daarbij werd veel gedanst terwijl men teksten scandeerde om de goden gunstig te stemmen. Later werden deze ritmische exercities ook los van het opbouwen en afbreken van de tipi's gehouden. Zo onstond dus hiphop. In het volgende gedicht mijmert een oude indiaan anno nu rappend over de teloorgang van de prairie.


vroeger was alles beter
de zomers waren heter
en de vrouwen waren stil

nu is alles slechter
men zegt je leeft nu echter
maar mijn vrouw is aan de pil

met de vooruitgang kwam het kwaad
maar het ging te ver, nu is het te laat
we kunnen niet terug, ik weet het wel
maar de oude indiaan is niet meer in tel
de oude indiaan is niet meer in tel

vroeger ging ik trots te paard
mijn naam was nog iets waard
en respect was er altijd

nu rijd ik in een wagen
en wordt belaagd door blagen
gestresst vol haat en nijd

met de vooruitgang kwam het kwaad
maar het ging te ver, nu is het te laat
we kunnen niet terug, ik weet het wel
maar de oude indiaan is niet meer in tel
de oude indiaan is niet meer in tel


Countryman Ray

At night

"Black" Berry McFlurr was een volkszanger uit het Wilde Westen. Hij had een woeste uitstraling en was erg populair bij de vrouwen. Mannen vonden McFlurr een watje omdat hij erg sentimenteel kon zijn. Dit las ik afgelopen weekend in de fijne biografie 'McFlurr and a thousand candles'. Hieronder een vertaald gedicht van deze gladde padjakker.

Bij nacht
ben ik denkende aan jou
bij nacht
weet ik dat ik hou van jou

Bij nacht
als de coyotes janken
bij nacht
als ik op mijn blote knietjes mag danken

dat jij er bent
bij nacht
dat jij er bij me bent
vannacht

(2x)


Countryman Ray

Top Fifteen

Vandaag geen gedicht maar een overzicht van mijn vijftien favoriete liedjes. Ik hoef dat verder niet uit te leggen, neem ik aan.


15. The pale horse and his rider - Hank Williams
14. Als de avond daalt op de prairie - Eddy Christiani
13. Cowboys and indians - Blood, Sweat and Tears
12. Rhinestone cowboy - Glenn Campbell
11. Legend of a cowgirl - Imani Coppola
10. Prairie wedding - Mark Knopfler
9. Bury me not on the lone prairie - Buddy Miller
8. Cowgirl in the sand - Neil Young
7. Countryhouse - Blur
6. Texas cowboys - The Grid
5. Going up the country - Canned Heat
4. Prairie wind - Neil Young
3. Theme from Once upon a time in the west - Ennio Morricone
2. Theme from Midnight Cowboy - John Barry Orchestra
1. Thank God I'm a countryboy - John Denver


Countryman Ray

Aging angels on the prowl

Als je denkt dat het een grap is, dan kan ik je vertellen: de Belarus Sisters waren dan wel stokoud, maar deze verstokte dieven waren voor niets of niemand bang. Het is helemaal angstaanjagend als je weet dat deze drie zussen allen een natuurlijke dood zijn gestorven. Het waren de ruige oma's van het Wilde Westen en daarover gaat het volgende gedicht.


Zij waren archaisch, ouderwets
hielden 's middags een hazeslaapje
maar als je iets te vrijpostig deed
schoten ze je voor je raapje

Geen tattoos, sporen en cowboyboots
maar keurige schorten en een knotje
beroofden zij gedrie een bank
kwamen zij nooit op het schavotje

Hun stemmen krasten, ze waren traag
ze dronken port uit kleine flesjes
niet vanaf hun versleten heup, maar toch:
het waren felle besjes


Countryman Ray

Going to the loo

Waren er op de prairie vroeger ook toiletten, vroeg iemand mij laatst schertsend. Verrassend genoeg is het antwoord: ja! Op onderlinge afstanden van zo'n drie mijl stonden kleine houten hokjes die als wc dienst deden. Er was natuurlijk geen waterspoeling en je kon er niet je handen wassen, maar je hoefde tenminste niet in de vrije natuur je gevoeg te doen. De wc's werden schoongemaakt door indianen. Het nu volgende gedicht is een klaaglied van een van hen. Indianen klaagden wel vaker trouwens.


ik sjouw elke dag mijlenver
met een emmer in mijn ene hand
en een spons en doek in de andere
zo sjok ik door het rulle zand

om de wc's schoon te maken
die anderen steeds bevuilen
ik wil wel een andere baan
maar niemand wil met me ruilen

dit werk gaat over van vader op zoon
tot mijn grote, grote verdriet
ik laat alles netjes schoon achter
maar dankbaar zijn de cowboys niet


Countryman Ray

Babooshka

Russen op de prairie? Ik dacht het niet, maar er blijkt toch een onschuldig Russisch vrouwtje te zijn geweest dat op de prairie heeft rondgehangen. Hoewel, onschuldig?


Ze kwam in een wikkelrok
met een kont van anderhalve meter
ze heette Babooshka
en kwam uit het land van Tsaar Peter

ineens waren de glazen weg
en toen de zadeltassen
met Babooshka in de buurt
moest je op je spullen passen

en ineens was ze weg
en daarmee het roven en stelen
het kan iemand anders zijn geweest
maar dat geloven niet velen

en zo gaat het altijd
met inwoners van een ander land
je kunt nog zo eerlijk zijn
op de prairie legt men gauw verband

met de jaren werd dit niet minder
vooral als je de voorvallen zelf kent
buitenstaanders worden altijd gewantrouwd
daar staat Amerika om bekend


Countryman Ray

Holy and drunk

In de 19e eeuw waren er af en toe religieuze conflicten op de prairie. Zoals toen Zebediah Jacobs zich met een aantal volgelingen afsplitste van de rooms-katholieke kerk en zich de Discipelen van de Moeder Gods van de Altoosdurende Bijstand ging noemen. Maria-dwepers, werden ze ook wel genoemd. Ze zagen overal de hand van Maria in en dankten haar daar voortdurend voor. Dat deden ze op een dusdanige manier dat ze constant dronken over de prairie rolden. Door andere prairiebewoners werden ze uitgelachen maar dat maakte hen helemaal niet uit.


wij prijzen Maria en tonen haar dank
dat doen wij graag met sterke drank
in alles zie wij haar moederhand
en dat schept een nauwe band

wij offeren haar whisky en wijn
bier en gin, zo moet het zijn
zo combineren wij drankzucht
met een strenge tucht

wij nemen een glas als iets lukt
drinken er ook een als iets mislukt
proosten op de zon en op de wind
en zien alles als teken, als hint

van Maria, heilig in onze ogen
van wie wij altijd drinken mogen


Countryman Ray

Long story short

De mannen in het wilde westen waren niet van het grote gebaar, laat staan van de vele woorden. Het gebeurt dan ook zelden dat een biografie van een westernheld langer is dan 100 pagina's. Daarmee is lezen over de prairie in al zijn facetten een niet zo tijdrovende bezigheid. Je zou zeggen: prima voor de mens van nu. Daarover gaat dit gedicht.


Een simpel ja, een simpel nee
daar kom je bij ons een aardig eindje mee
want voor een lang verhaal
is de prairie verre van ideaal
dus hou je niet van ouwehoeren
laat je dan door 't wilde westen voeren


Countryman Ray

You and me

Onlangs vroeg iemand me hoe het gaat met mijn vriendin Blonde Lente. Tja, om eerlijk te zijn: we zijn tijdelijk uit elkaar. Zij vond dat ik teveel aandacht besteedde aan mijn cowboy-zijn. Ik vond op mijn beurt dat zij teveel met de Indiaanse cultuur dweepte. Toch weet ik zeker dat het wel weer goed komt. Op de prairie konden cowboys en indianen uiteindelijk ook goed met elkaar overweg. Het volgende gedicht vat het mooi samen en is dan ook speciaal voor Blonde Lente. Het is een combinatie van rijm en vrij vers met een vleugje hiphopcultuur. Dat lijkt wat vreemd, maar ook op de prairie kende men vroeger al een soort hiphop. Daarover over een paar weken meer.


jij
hoort bij mij
als een appel
bij een ei

cowboy en sqaw
man en vrouw

laten we heel houden
wat stuk dreigt te gaan

laat mij weer je homeboy zijn
dan ben jij mijn bitch


Countryman Ray

Silence is golden

Het leven op de prairie was hectisch, maar soms werd er even tijd vrijgemaakt om het leven te overdenken. Dan werd er stilgestaan bij de krachten van de natuur, het onverklaarbare van Gods wegen en vooral die van de vele dieven in het Wilde Westen: hoe ontsprongen zij na hun diefstal steeds weer de dans? Daarover gaat dit gedicht.


Johnson is zijn vee verloren
Smithbook is zijn dochter kwijt
O'Shea zal moeten bedenken
hoe zijn kar zonder wielen rijdt

Zij zitten in een kring
en denken na over het leven
en hopen stiekem, dat iemand hun vee
dochter en wielen terug zal geven

En daarom zijn zij stil
al nemen gedane zaken zelden keer
maar toch, als het helpt
dan zien zij misschien het gestolene weer


Countryman Ray

Beardless Bim

Vandaag is een uitermate historische dag voor de Verenigde Staten. Precies 100 jaar geleden namelijk kwam de beruchte indiaanse terrorist Beardless Bim om het leven na een vuurgevecht met het Amerikaanse leger. Ze hadden al bijna 10 jaar op hem gejaagd en eindelijk de tipi gevonden waarin hij zich schuil hield. Beardless Bim had veel onschuldig bloed vergoten in zijn ideologische kruistocht tegen de cowboys en kolonisten op de prairie. Hij pleegde aanslagen met dynamiet en schoot willekeurig mensen dood. Zijn einde was een zegen voor de prairie.


Beardless Bim, je tijd is voorbij
je strooide kogels in het rond
nu ben je er zelf door getroffen
bloedend uit elke wond

Beardless Bim, geen aanslagen meer
geen huifkarren meer in brand
geen gif meer in waterputten
dit is al lang niet meer jouw land

Beardless Bim, je hebt wind gezaaid
maar wij zijn machtiger dan jij
je waande jezelf ongrijpbaar
maar je tijd is nu echt voorbij


Countryman Ray