Zoals bekend zijn de prairiebewoners over het algemeen zeer bijgevolig ingesteld. Zo werden paarden onevenredig gehoefd, nam een echte cowboy nooit het laatste slokje uit de fles en stonden er altijd minstens drie lege glazen op de toog. Dat hield het leven der cowboys interessant. Maar altijd als er indianen in het spel waren, werd het bijgeloof vreemd en ondoorgrondelijk. Daarover gaat dit gedicht:
De oude indiaan had gesproken
over groene velden vol gazellen
achter de toppen
waren cowboys die de prooien zochten
Aldus vervuld van hebzucht
trokken ze langs diepten en krochten
en waar de honden gazellen roken
waren de cowboys niet te stoppen
Maar resultaat bleef uit, het was lucht
de indiaan werd aangesproken
de cowboys dachten aan vergelding
en toen verdween de indiaan
Countryman Ray
vrijdag 4 december 2009
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten