Het volgende gedicht heb ik puur uit heimwee geschreven. Zoals jullie weten heb ik in 2009 een bezoek aan de echte prairie in Arizona gebracht. Het gedicht spreekt voor zich dus ik hoef er verder niets over uit te leggen.
o, prairiegras
dat er altijd zal zijn
en altijd al was
het is weer even geleden
dat mijn blikken
over je kleurenpracht gleden
ik heb soms mooie dromen
waarin jouw pluimen
mijn leven omzomen
en ook al woon ik in een stad
ver bij jou vandaan
ik weet wat ik aan je had
woorden schieten tekort
in mijn gedachten ben jij
gras dat nooit verdort
Countryman Ray
vrijdag 25 februari 2011
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten