Hail the king

Theodore King was een flamboyante vlerk die om de een of andere duistere reden ontzettend veel geld bezat. Hij leefde er lustig op los in zijn grote huis op de prairie. Hij had naast veel geld ook veel foute vrienden die hij geregeld in zijn huis uitnodigde: desperado's, mensen uit het vastgoed en de railsbouw, alcoholisten, despoten; het kon Theodore King niet ruig genoeg zijn.
Op een dag bungelde hij aan een touw boven zijn eigen veranda. Zelfmoord? Jaloezie? Het is nog steeds gissen wat er zich in zijn laatste uren heeft afgespeeld.


Vrienden bij de vleet
de ene fout, de ander beter
zelfs de sheriff kwam langs
kortom: vrinden bij de vleter

King Theo werd hij genoemd
vanwege zijn macht en poen
hij gaf veel feesten en partijen
met geld kon hij dat mak'lijk doen

maar waar geld is, daar is de kift
en met foute vrienden bij elkaar
dan weet je dat het mis kan gaan
zo bezien niet al te raar

dat de sheriff op een ochtend
King hangend aan een touw vond
zijn tong hing uit zijn mond
zijn voeten raakten net de grond

Hij heeft geprobeerd zichzelf te redden
zijn grote teen net op de grond gezet
hij kon er niet op steunen
draaide het touw door menig pirouette

En zo tilde hij zichzelf op
had hij het uiteindelijk ook nog zelf gedaan
Theodore King die is niet meer
zo kan het in het leven gaan


Countryman Ray

Dreaming of the future

Vandaag een gedicht over de huisvrouwen op de prairie, speciaal over een hele bijzondere, schrijvende huisvrouw. Recent herlas ik nl. weer het boek Life in Prairieland van Eliza W. Farnham, waarin ze haar verblijf in het dorp Peoria, Illinois, beschreef. Ze woonde daar tussen 1835 en 1840, een overgangstijd tussen de eerste kolonisatie en de definitieve vestiging van velen op de prairie. Aan deze moedige kolonistenvrouw is het volgende sonnet gewijd.


Dromend van de toekomst

ooit kwam je hier aarzelend wonen
niet wetend wat je zou wachten
dit dorp zou je haar grillen tonen
en de mannen hun gedachten

reeds het eerste jaar was als een proef
gezien het weer, de eenzaamheid
laat staan menige kolonist-boef
als die jouw koe stal, of je geit

steeds echter hield je bovenal moed
fanatiek ging je door, en zie:
er kwam succes, er kwam ook nieuw bloed
Chris, Lana, toen Bill op je knie

ik heb bewondering voor je kracht
tussen zwaar werk en prairie's pracht


Countryman Ray

Not in our backyard

We kunnen er deze week niet omheen: de talloze Christelijke feestdagen en gebruiken. Natuurlijk waren deze zaken ook al bekend op de prairie. Logisch, want de godvruchtige mens, beducht voor zonde en gramschap, deed zijn uiterste best om netjes te leven. Iedereen? Nee, een klein dorpje in Utah bood fiere weerstand.


God die woont hier niet
en Jezus is een arme schoenlapper
we doen alles wat ze verbieden
hebben een gezellig verwijfde kapper

We vieren geen Kerst
en doen niet aan Paas
we dragen geen kruizen
en sheriff is de baas

Niemand heet Maria
en geen mens wordt hier gedoopt
een misdadiger wordt zonder bijstand
van Godswege opgeknoopt

We vieren geen Kerst
en doen niet aan Paas
we dragen geen kruizen
en sheriff is de baas

Een kerk is ons een gruwel
we hebben er dan ook geen
wil je toch Godvruchtig zijn
ga dan naar elders heen

We vieren geen Kerst
en doen niet aan Paas
we dragen geen kruizen
en sheriff is de baas


Countryman Ray

Good Friday

Vandaag gedenken we in het Wilde Westen de feestdag Goede Vrijdag. Dat was de dag waarop in 1902 een notoire crimineel (geboren in Bedlahim, Arizona) met pek en veren werd verdreven naar het plaatsje Golgotay in Texas. Daar werd hij, na een bankoverval, dezelfde dag nog opgehangen. Hij heette Jesse Christopher, en had heel wat bankovervallen en veediefstallen op zijn naam staan. Ook beroofde hij regelmatig posttreinen. Uiteindelijk werd hij gepakt, door een stommiteit. Zijn maat in de misdaad, de onhandige Juddah "Miss" Carriot, stootte hem namelijk per ongeluk aan. Wat er toen gebeurde lees je in het laatste couplet.


banken, koeien, whisky, geld en goud
nee niets was veilig voor Jesse C.
hij hield doorgaans niet van loze kout
maar zei slechts: hands up, geef me alles mee

jarenlang ging dat van een leien dak
totdat hij trots Golgotay binnenreed
hier was de Wet niet machteloos zwak
hier had de sheriff eindelijk beet

hij werd herkend toen hij dreigde met lood
men zag zijn beruchte moedervlek
want zijn halsdoek verschoof en gaf hem bloot
nee, niet iedereen hield hij voor de gek


Countryman Ray

Every home has its cross

Ik geloof negen van de tien keer al niks van Marktplaats, maar wat die mafkees me afgelopen maandag flikte sloeg alles: ik kon een catalogus opgestuurd krijgen waarin al zijn westernspullen zouden staan. Op zich prima, maar dan ga ik daar niet ongezien 30 euro voor neertellen. Ik ben gekke Henkie niet.
En zo kom ik op het volgende gedicht uit: het western-equivalent van gekke Henkie is dirty Matt. Hij was zo smoezelig (uit een zeker emate van gekte) dat hij zich regelmatig danig in de nesten werkte. Daarover gaat het volgende gedicht.


De buurvrouw hing de was
aan de lijn, delicaat en fijn
al merkte ze alras
dat ze niet alleen was

Vieze Matt met zijn smoezelogen
priemden in haar rug
zij keek hem aan en hij keek terug
toen dook hij weg, waar en ongelogen

Ze had hem gezien, hij was erbij
want laatst hing de was ook op rij
minus de broekjes die hing ze binnen
want Matt bezat zek're wilde zinnen

Hij droeg de broekjes in zijn huis
die hij van de lijn had gegrist
waarna ze node werden gemist
bij hem zaten ze vooral lekker strak in 't kruis


Countryman Ray

The last word

Het standaard handvuurwapen in het wilde westen was de Colt .45 revolver, ook wel de Peacemaker genaamd. Geen cowboy kon zonder. Het wezen van de Colt heb ik in het volgende korte gedicht verwoord. (Deze entry is aan de korte kant, ik geef het toe, maar ik moet dadelijk naar een aanbieder op Marktplaats die unieke western-spullen te koop heeft. In mijn volgende entry kom ik daar op terug.)


of je er nu mee dreigt
of werkelijk mee moordt
een Colt heeft altijd
het laatste woord


Countryman Ray

Chillin' ill

De koude koorts was een gevreesde ziekte op de prairie. Als je het te pakken had was je nog niet jarig. Het enige dat echt hielp was een fles whiskey en dan in de open lucht slapen. Alleen dan kon je er redelijk van herstellen en meestal duurt het dan alsnog een dag of drie. Al met al drie flessen whiskey dus.


Hier lig ik dan te trillen
mijn hoofd is klam, mijn handen koud
ik zou wel anders willen
maar de koorts is pas een dag oud

De tweede dag ging beter
mijn hoofd wel zwaar, mijn nek is hard
van 't liggen in de ether
of de buitenlucht, voor mijn part

De derde dag was best wel goed
ik ben er bijna overheen
na de whiskey, want dat moet
de eerste van de laatste weeën


Countryman Ray

The Bamba-lamb

Ik had het maandag over Black Bessie en het magische Bamba-lam. Hoe het afliep met het Bamba-lam vermeldde het flodderige boekje niet, maar ik heb naspeuringen gedaan in het 14-delige naslagwerk Black Magic and Witchcraft in Prairieland, 1800-1870 van Jake McBride. Daarin stond dat het Bamba-lam aan Black Bessie op een dag een verkeerde voorspelling deed, waardoor Bessie terecht heel erg boos werd. Dat moest het lam diezelfde avond nog bezuren.

Bamba-lam daar ga je,
zo de pan in, in mootjes,
lamskoteletjes, dat is je eind
je hebt me voorgelogen

Bamba-lam ik eet je,
met een sausje zoet,
je bent lekker, dat is waar
en nooit zul je meer liegen

Bamba-lam ik vergeef je,
nu ben je dood en ik heb spijt,
want wie gaat me nu voorspellen?
ik zal je vachtje bewaren


Countryman Ray

Black Bessie

Wat een succes, die miniseries van de afgelopen drie weken. Iedereen hartelijk dank voor de leuke reacties. Omdat Gerda regelmatig reageert -via het blog, zouden meer mensen moeten doen - over vrouwgerelateerde zaken, heb ik afgelopen weekend eens in de boeken gezocht naar voorbeelden van voorbeeldige vrouwen. In een onooglijk flodderboekje (sorry, Gerda) kwam ik het verhaal tegen van Black Bessie. Zij was een trotse vrouw, getuige het volgende gedicht dat ik in het boekje aantrof en dat ik voor de gelegenheid vrij vertaalde. Een Bamba-lam is een inheemse lammerensoort die heden ten dage niet meer voorkomt; Bessie had zo'n speciaal lam dat haar van kennis en liefde voorzag. Het gaat te ver om het hier allemaal uit te leggen, het heeft namelijk te maken met zwarte magie. Misschien kom ik er later deze week (bijvoorbeeld woensdag) op terug.


Oh, oh zwarte Bessie
zwarte Bessie heeft een lam, een Bamba-lam
dat spreekt altijd de waarheid
het is altijd prachtig, het Bamba-lam
en liegt nooit, het Bamba-lam

Oh, oh zwarte Bessie
zwarte Bessie heeft een gave, een echte gave
zij spreekt altijd de waarheid
ze is altijd prachtig, zwarte Bessie
en liegt nooit, zwarte Bessie

Oh, oh zwarte Bessie
zwarte Bessie helpt de mens, dus ook jou
zij preekt altijd de waarheid
dat maakt haar prachtig, zwarte Bessie
zij is onze liefde met haar Bamba-lam


Countryman Ray

Little village (6)

Vandaag de laatste van een serie van 6 over het leven in een typisch prairiedorpje. Deze gaat over de county jail.


de eerste zit er voor moord
de tweede voor overspel
de derde brak zijn woord
de vierde stak in iemands vel

ze zitten hier allemaal vast
achter tralies, dik en zwaar
ze krijgen precies wat hen past
ze koken hier helemaal gaar

de lucht in de cel is heet en stinkt
ze krijgen water, brood en bonen
tenzij er eentje een maat verlinkt
de sheriff zal hem dan met whisky belonen


Countryman Ray

Little Village (5)

Lazen de prairiebewoners wel eens een boek, werd mij laatst gevraagd. Ik ben toen in de boeken gedoken en heb er het een en ander over gevonden. Ideaal als vijfde deel van mijn miniserie Little Village: de boekhandel.


Alle boeken kosten evenveel
de ruggen zijn vaak wit, soms geel
van het wachten om te lezen
de winkeldochters, de koperswezen
in het hoekje poëzie gezet
middenin de top 10 van boeken die net
verschenen zijn en aan de hand
van een recensie in de krant
vier, vijf sterren toegedicht
op te pakken of laten ligt

Bij de kas een wurmenman
die de lezer adviseren kan
kasten vol tot aan 't plafond
en anders gewoon een boekenbon


Countryman Ray

Little Village (4)

Vandaag deel 4 van de mini-serie over kleine dorpjes op de prairie, oftewel Little Village 4. De inhoud spreekt voor zich, dus ik hoef er niets bij uit te leggen.


centraal gelegen aan een rustige straat,
met een veranda van eerlijk hout,
resideert hier de sheriff, hij verstaat
behalve Engels ook Spaans, en bouwt

een band op met de lokale mensen
stuurt ze bij, vermaant ze, doet zijn best
telkens te voldoen aan ieders wensen -
aan ruzie heeft hij heel erg de pest

af en toe maakt hij zich echter wel kwaad
trekt dan zijn Colt-revolver en dreigt!
niet dat hij ook werkelijk schieten gaat,
in het algemeen, maar ja, zo krijgt

elk gevaarlijk conflict een vreedzaam slot:
tussen lont en kruidvat staat een oude rot


Countryman Ray

Little village (3)

Verder met het derde deel van de miniserie Little Village. Naast alle voor de hand liggende zaken vandaag aandacht voor de aller voor de hand liggendste zaak: die van het kleinste kamertje op de prairie.


Achter de saloon
in het open veld
naast de smidse
tussen de struiken
op het rangeerterrein
voor de grote boom
over de rotsen
aan het water
boven de bessen
bij het maisveld
onder de hoge vlonder


Countryman Ray