Girls on pony's

Dit gedicht schreef ik een aantal maanden geleden, toen ik terugdacht aan mijn kampeervakantie op de Veluwe, vorig jaar. Wat een mooi gebied, al die machtige wildernis die je aan de uitgestrekte ruige natuur in Arizona doet denken. En wat was ik ontroerd toen ik een groep meisjes op pony's voorbij zag komen. Sommige meisjes hadden zelfs een cowboyhoed op! De pony's weerden zich goed, hun stoere hoeven ploegend door het rulle zand, trots om zich heen kijkend en genietend van hun volle draf. Het inspireerde me 's avonds bij een kampvuurtje tot het volgende gedicht:


pony, wat ben je mooi
niet zo groot als een paard
maar altijd dapper,altijd geduldig
en lief voor de meisjes op je rug

feilloos loop je de route
die je zo goed kent

ik stel me je voor op de prairie
het wordt al donker,
de laatste zonnestralen vallen door je
ruige manen
je weet de weg, net als een cowboy

een coyote huilt in de verte
voor jou heeft het leven geen geheimen meer
pony, wat ben je mooi
niet zo groot als een paard
maar op de Veluwe ben je
dapper, altijd geduldig en lief
voor de meisjes op je rug


Countryman Ray