Trudelieze, the daughter with the hazel eyes

De eerste keer dat ik de naam Trudelieze hoorde was in de film 'Weisse Bergen, riesen Tipis', een westernklassieker van de DEFA-filmstudio's uit Duitsland. Trudelieze was de dochter van de kolonel, en ik was meteen verkocht toen ik haar zag. Wat een mooie vrouw! De actrice, Dörthe Meiner, is de mooiste vrouw op aarde. Het is de reden dat ik Trudelieze vaak in mijn gedichten opvoer, als de onbereikbare vrouw waar het alleen over dromen is. Eigenlijk had ik natuurlijk moeten kiezen voor Dörthe, maar die naam klinkt niet zo prettig in het Nederlands. Hier klinkt het al snel als Deurte, een soort Limburgs dialectwoord voor 'daarginds'.


De vrouw van de sheriff had een mooie dochter
met hazelnoten als ogen
haar gezicht zacht als tafellinnen
en lieftallige oren als gedraaide krakeling
de dochter
ze had de mooiste borsten onder haar blouse
geruiten met bretels
als een glijbaan haar neusje
met een venijnig hupje op het einde
en haar mond
de dochter
ze had lippen zachter dan de hals van een paard
roder dan een bloeiende cactus
met handen als van een beer
vanwege haar rolstoel
de dochter
ze had een rolstoel
en was het bewijs dat er niet te spotten valt
met de wetten van de prairie


Countryman Ray