Nurse Dorothy

Kansas City is nu een miljoenenstad, maar begin 19e eeuw was het niet meer dan een vooruitgeschoven post op de prairie. Ondanks het geringe aantal inwoners waren er veel vuurgevechten. Drankgebruik en korte lontjes waren daar debet aan, zoals wel meer op de prairie. Dat die vuurgevechten verrassend vaak toch nog goed afliepen, had een oorzaak. Daar gaat dit gedicht over, dat een ode is aan een opmerkelijke vrouw die vrijwel vergeten is, ook onder de liefhebbers van het Wilde Westen. Ik moet er eerlijkheidshalve wel bij zeggen dat Nurse Dorothy liever gewonde cowboys hielp dan gewonde Indianen. Daar had ze een hekel aan. Maar dat was vrij normaal in die tijd.


als er weer eens schoten vielen
en een cowboy raakte gewond
kwam Dorothy naast hen knielen
zij was het die hen graag verbond

Dorothy deed het niet minder
dan geleerd chirurg of doc
de cowboys hadden geen hinder
van haar immer smerige rok

ze hadden geen moeite ook met
haar haast duivels zwarte ogen
haar wil was groot, haar woord was wet
ze zouden alles gedogen

dankbaar keken ze haar aan;
zij kon haar mannetje staan!


Countryman Ray