Ik mis de Arizonase luchten. De mooie, diepblauwe lucht waar de witte wolken als het ware op rusten. Prachtig in balans met het geel van de prairie. En dan kijk ik hier uit het raam en zie alleen maar grauwe lucht. Grijs zonder tinten. Het zijn de momenten dat ze herfstdepressie bij sommigen de kop opsteekt. Bij mij gelukkig niet. Ik prijs me tevreden met de herinnering aan Arizona. Daar gaat dit korte gedicht over.
Het lucht op
de wolken in
het zand erbij
de dag weer zin
Countryman Ray
woensdag 21 oktober 2009
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten