Goed, ik had dus een griepje. Hoewel het knap lastig was, wil ik er verder geen woorden aan vuil maken. Vroeger, op de prairie, liet je niet eens merken dat je griep had. Daar telde je pas mee als je in de ogen van de dood had gekeken. Daarover gaat het volgende gedicht. Wat zou trouwens Blonde Lente denken van mannen die hun mannetje staan? Ook al is het al weer een tijdje geleden dat ik haar zag, ik denk nog heel veel aan haar.
Crazy Jeff Goldstein, de smid
en Calm Waters, de indiaan
hadden elkaar al vele jaren
behoorlijk in de weg gestaan
op een kwade dag was het zover
revolvers spuwden staal en vuur
Doc Jones werd gehaald, het leek
Calm Waters' allerlaatste uur
het leek hopeloos, overal bloed
iedereen dacht: dit komt niet goed
Calm had pijn, Doc deed zijn best
zou hij het toch halen, misschien?
sinds die dag liet Calm Waters trots
aan iedereen zijn littekens zien
Countryman Ray
woensdag 14 oktober 2009
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten