Deze week heb ik een mooi bruin paard gehuurd, bij een manege midden in een landelijk gebied. Urenlang heb ik gereden en genoten van het landschap. Ik had een thermoskan met sterke koffie mee, een stuk spek, een ongesneden brood en een homp kaas. Stoere mannen-gevoel, puur genieten. Van deze middag werd ik echter ook wel een beetje weemoedig. Daarover gaat het volgende gedicht.
met kalme tred over heide en door bos
het zand wijkt voor de stoere hoeven
van mijn lieve merrie, ze kent de weg;
het is in dit landschap goed toeven
als vanzelf wordt de heide een prairie
ik zie zelfs bergen waar wolken zijn
want opeens ben ik terug in Arizona
en voel ik me zo warm, blij en klein
maar dan weet ik het weer: dit is Holland
een auto raast over gindse straat
ik woon hier, maar droom van leven elders -
voor altijd in een wijde spagaat
Countryman Ray
vrijdag 23 oktober 2009
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten