Say cheese

Een klassieke figuur in het wildwesten is de rondreizende fotograaf. In vele series en boekverfilmingen duiken ze op: de huifkarren met een sullige fotograaf die tegen betaling plaatjes schiet van stoere mannetjesputters of juist weeë cowboynerds. Horacio da Silva was een van de vele portrettisten die Arizona rijk was en iedereen weet ondertussen waar die staat berucht om is (zie eerdere westerngedichten): daar zijn de meeste wapens per inwoner. Iedereen -ook toententijd- heeft er minstens zes en knalt er lustig op los. Als je veter los zit, schiet je de schoenlapper neer. Zo ging dat vroeger en zo gaat het nog steeds.
Jammer dus voor Horacio da Silva dat hij in Arizona werkte, want toen hij eens een foto maakte van een lelijke bandiet, Taco Aimes, was het resultaat natuurgetrouw maar viel het niet in de smaak. Da Silva werd omgelegd en werd van zijn koets beroofd. (Al is dat laatste in die volgorde niet meer zo erg). Daarover gaat het gedicht.


Flits, zei het witte poeder
en na een tijd te hebben stilgestaan
keek Aimes naar het resultaat
het had niet slechter kunnen gaan

voor Da Silva die niet beter wist
dan dat hij zijn best had gedaan
iets te maken van dat wrattenhoofd
dat er lelijker dan de nacht had opgestaan

Aimes was woest en deelde uit
een klap, een schot en liet geen traan
om de arme fotograaf die roerloos op de grond
niet zo vredig was heengegaan


Countryman Ray