And there was you

Ja bloglezers, het was een mooi weekend en hoewel het in Nederland plaatsvond, gingen mijn gedachten nog regelmatig even met me op de loop richting Arizona. Het westernweekend was geweldig, de sfeer was goed, het eten was prima en de mensen waren erg aardig. Kortom, zoals het altijd is als je onder gelijkgestemden bent. Erg leuk was het een Nederlandse groep te ontmoeten die zich toelegt op het indianenleven. Zij doen wat wij doen, maar dan met betrekking tot indianen en hun 'cultuur'. Heel anders dan de westernse cowboycultuur, maar ook zeker de moeite waard. Ik heb een lange tijd gesproken met een van hun, de indianenvrouw Blonde Lente. (En dat eind september, haha) Maar goed, we hebben veel kennis uitgewisseld en ik vond het heel informatief. Daarnaast is Blonde Lente ook nog eens een heel aangenaam gezelschap, ondanks haar overdaad aan kraaltjes en glimmende dingen in het haar. Dit gedicht is voor Blonde Lente en haar groep.


Ik zag je vanuit mijn
verblinde ooghoek
toen een van je spiegeltjes precies
de discobol weerkaatste

je was jong, mooi en indiaanse
en je lange glanzende haar
stond bol van de haarband
met versierselen en veertjes
precies zoals mijn Playmobielindiaantjes
uit vroeger tijden

maar jij bent van nu
net als ik
en dan vallen de verschillen niet meer op
jij de indianenvrouw en ik de cowboyman

nooit meer staan wij tegenover elkaar
als vroeger in het spel
maar is het spel
dat van volwassenen geworden

ik werp je mijn lasso
en jij reikt me een warme deken
de prairie is nog ver, Blonde Lente
maar samen overbrugbaar


Countryman Ray