Als je zo over de prairie rijdt in Arizona, dan overvalt je wel eens een momentje van melancholie. Iets van: vroeger was het beter, de vrouwen droegen rokken en hadden een parasolletje tegen de felle zon. Ik stelde me op een avond voor, terwijl ik naar de ondergaande zon keek die de horizon en de rotsen alle mogelijke kleuren gaf, dat ik ergens in een klein golddigger-dorpje zat. Afijn, lees maar:
Achterover leunde ik
tegen de voorzijde van de saloon
bij de trog van de paarden
stond jij
ik pakte mijn instrument
en zette een liefdeslied voor je in
het klopte
je keek op
glimlachte steels
en voor ik het wist
zongen we samen de sterren
bij de maan vandaan
je kende je klassiekers
en ik mijn lijn
en de hemel was nooit meer hetzelfde
Countryman Ray
zaterdag 19 september 2009
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten