Ik weet het nog goed. Het was de derde dag te paard, precies op het moment dat je nog niet gewend bent aan het alleenzijn, maar wel het benul hebt dat je de komende dertien dagen nog alleen zult zijn. Het zijn de momenten dat het leven zich in zijn volle kracht aan je openbaart. Je kijkt terug, blikt vooruit en probeert er een lijn in te ontdekken. Zo'n levensloop is als een treinreis. Vandaar de trein naar Mountain Dew:
Bij geboorte kreeg hij een kaartje
voor de derde klasse trein
zijn destinatie Mountain Dew
waar veel het einde vond
Van staanplaats naar leuning
naar zetel naar het laatste fluitje
en het stof dat neerdaalde
om Mountain Dew
Er was geen weg terug
we rijden rondjes om de berg
en als je je kaartje verliest
ben je er sneller
Countryman Ray
woensdag 9 september 2009
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten