Ik sprak in Arizona een man die me een mooi verhaal vertelde over de zuiderburen. Het was een vreselijk verhaal, met alle clichés en vooroordelen verpakt in mooie woorden. De Mexicanen, zo was de conclusie, zijn niet te vertrouwen op de prairie. Hij zie met nadruk: op de prairie, want in het dagelijks leven schijnen Mexicanen prima mensen te zijn: ze maaien het gras en houden de boel aan kant voor een spotprijsje en dat is ook wat waard in de huidige crisistijd. Over de 'oude' Mexicanen gaat het volgende gedicht:
Ze kwamen met z'n vieren
getrouw en heel bedaagd
ze slopen in het donker
en allen ongevraagd
ze namen woest water mee
in groene grote flessen
ze kwamen met honger naar geld
en om onze dorst te lessen
de zadels waren van oud leer
de sporen leken van tin
en de praatjes die ze hadden
gingen er bij ons niet in
toen ze vertrokken
waren onze beurzen zoek
en sindsdien weet iedere prairiewolf
Mexicanen staan slecht te boek
Countryman Ray
woensdag 23 september 2009
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten